De schoolpoortvriend neigt naar het soort eigenbatig carnivoor zoals ook de hyena er een is. Dat maakt onvermijdelijk slachtoffers.

Het is maar de vraag of met méér voortuinen de mentale gezondheid erop vooruit zal gaan. Er komt visuele vervuiling van. Of burenruzies.

Dat sommigen het bustier laten vanuit het verzet tegen het zogeheten seksualiseren stoot dan weer tegen mìjn borst.

De makers van First Dates hebben mijn kandidatuur niet weerhouden.

Mij op straat begeven wordt lastig als er wat te dragen valt. Om als man weg te komen met een plastiek zak moet je héél goede looks hebben.

“Wij moeten het middel zijn tegen de verzuring van de maatschappij,” klonk het bij de VRT. Ach, die verzuring toch!

Het woord ‘neger’ was mij ontglipt. Dat werd door mijn dochter niet gewaardeerd. Nochtans was het een neger die ik had gezien.

Ik krijg het weleens te horen: dat het vreemd is dat ik geen eigendom bezit. De spaarpot voor later, dat soort dingen.

Ik kan me eindelijk inschrijven als afvalvrijwilliger voor de Stad Leuven. Ik ga het niet doen.

Verkeerd taalgebruik ontgaat mij zelden. Mijn reactie erop houdt dan het midden tussen mededogen voelen, geïrriteerd zijn of bulderlachen.

In de stad ligt een hoop zeer dik touw. Het is naar men zegt kunst.

Als je met iemand praat, onthoud dan dit: “Alles voor de ‘maar’ telt niet.”