B-haatsters

Ze hoefde het mij niet te vertellen dat ze was gestopt met de beha.

Het is een persoonlijke keuze, dat weet ik. Maar wanneer dames zonder bustehouder (wat een leuk woord is dat) aan het joggen gaan op de openbare weg, dan wordt het toch een beetje een zaak van ons allemaal. En ik ben daarin stellig: honden horen aan de leiband, Hobbel en Knobbel (deze jat ik van André van Duin) in een gareel. Anders krijg je wat ik zag: een vrouw die halsstarrig haar borsten probeerde in te halen.

“Ik haat het als dat geseksualiseerd wordt,” zegt een behadumper erover in Het Laatste Nieuws. “Borsten zijn doodnormaal. Als een man z’n tepels zichtbaar zijn, zit ik daar toch ook niet op te geilen?” Nochtans: mijn ex-partner, het gore wijf, zei mij ooit dat ik mooie borsten heb. Maar afgezien van de Coca-Cola Light-man en mezelf zijn de meeste mannen gewoon mooier mét kleren aan. In de plaats van te emmeren over seksualisering zou beter worden ten strijde getrokken tegen die mannelijke tepels, en de heren verplicht ook een beha te dragen. Niet minder beha’s dus, maar méér. Maar dan wordt er gekeken vanuit een schoonheidsperspectief en dàt is wat de voorvechtster van een behaloos bestaan lijkt te willen veranderen: dat uiterlijk nog langer een rol speelt.

De beha heeft welbeschouwd een esthetische functie. En daar wringt voor sommigen dus de balein. Er zijn bovendien onderzoeken die, met het oog op gezondere borsten, tégen de beha pleiten. Dat laatste kan het stoppen met beha-dragen dus tot een weloverwogen keuze maken.

Maar dat sommigen het bustier en aanverwanten laten vanuit het verzet tegen het zogeheten seksualiseren stoot me dus tegen mìjn borst. Het maakt van een (rijkelijk laat) pasverworven vrijheid, vrouwen die hun borsten graag eens wat vrijspel gunnen, een politiek geladen thema.

Seksualiseren als woord bestaat niet eens. De term is verzonnen binnen de psychoanalyse (waar in feite alles is verzonnen) en van alle losbandigheid of perversiteit die als gevolg ervan wordt verondersteld is nog nooit iets bewezen. Sterker: de veelheid aan suggestieve videoclips en de wijdverbreide gratis toegang tot de meest perverse vormen van seks ten spijt zijn jongeren en twintigers van nu een pak preutser dan pakweg dertig jaar geleden, toen ik jong was, en er afgezien van wat gedeelde plakkerige papieren porno ter zake niks voorhanden was. Om maar te zeggen: overdag lagen wij naast meisjes in monokini, ’s avonds werd er wat in het rond geflikflooid. MTV bestond niet en van seksualiseren had geen mens ooit gehoord. Er werd alleen maar gretig uitgeprobeerd, zoals dat bij een normale ontwikkeling hoort, en niemand die er verder om maalde.

Ik ruil voortaan broek en slip voor de boxershort. Verschoning voor het zicht, maar het is beter voor mijn zaad.

Lees hier (Het Laatste Nieuws, enkel voor abonnees) het artikel dat als inspiratie diende voor deze blog: Daar is de blote borst: waarom steeds meer vrouwen geen beha dragen. (Het Laatste Nieuws,14 juli 2020).

Lees hier (Trouw) het artikel Hou op met zeuren over seksualiseren (Trouw, 4 april 2008) waarnaar wordt verwezen in deze blog.

Of download de artikels hier als pdf.

De resultaten van het Franse onderzoek waarnaar wordt verwezen zijn als geheel op het internet niet consulteerbaar. De zoektermen 'professor Jean-Denis Rouillon', 'Besançon' en 'Frankrijk' leveren echter ook al een schat aan informatie op.