Ik liep een schoolpoortvriend tegen het lijf. Ik moet het over dat trauma hebben, uren na de feiten bekom ik nog. Het wordt verder een waardeloze dag.
De schoolpoortvriend neigt naar het soort eigenbatig carnivoor zoals ook de hyena er een is: naar andere dieren bepaald vijandig maar onderling erg sociaal*.
De hyena staat op de vierde plaats in de Ugly 5, de top vijf van lelijkste dieren, naar analogie met de Big 5, de vijf mooisten. Dat maakt de overeenkomst met de gemiddelde schoolpoortvriend nog minder toevallig: hij — en erger nog, ook zij - lijkt een gelofte van armoede te hebben afgelegd wat zich met name toont in een sober voorkomen. Ik druk me voorzichtig uit: ‘armetierig’ is te heftig, ‘slonzig’ mogelijk beledigend. Uiterlijk is voor de schoolpoortviend van geen tel. Hij plant zich net als de hyena graag gretig voort. ‘Het grote gezin’. Dat overbevolken nefast is voor het voorbestaan van de planeet wordt afgedaan als een overschat probleem, bedacht vast ook door kinderhaters.
Toen ik destijds de kinderen naar de kleuterschool bracht leerde ik de schoolpoortvriend goed kennen. Andersom gebeurde dat nooit. Voor de schoolpoortvriend schijn ik nooit te hebben bestaan. Dat is in wezen nog erger dan ongewenst zijn. Dan ben je tenminste nog.
Als psychiatrisch verpleegkundige heb ik al ruim dertig jaar lang een sociaal beroep. Ik sta acht uur per dag ten dienste van de ander. In mijn vrije tijd doe ik dat liever even niet. Hoewel ik dus een sociaal vak heb sta ik er niet meteen om bekend sociaal te zijn. Godzijdank.
De schoolpoortvriend is dat wel. Zijn clan troept een half uur voor tijd samen. Na de bel blijft de groep keuvelen. Niemand schijnt ergens te worden verwacht. Het gaat dan over de ouderraad en de oudmodische speeltuigen. Of over het thema van de jaarlijkse hoogmis, het schoolfeest. Dat heet nobelheid. Want eerlijk: zonder schoolpoortvrienden geen eetfestijn, geen tombola, geen vastenactie. Nog ondenkbaarder: geen mamadag, laat staan papadag.
De schoolpoortvriend voelt zich daardoor verheven. De schijnbare tegenstelling in zijn engagement ontgaat hem. Want wie niet deelt in de navelstaarderij kijkt hij meedogenloos aan met de nek.
Het is me overkomen. Dat ik altijd lotjes kocht, vrij nam om bij die ellendige vaderdagen te zijn en tijdens de grote mis minstens drie hamburgers en vier Karmelieten verteerde deed verder niet ter zake. Ik hou niet van het woord sociaal. Het wordt al te vaak gebruikt door dijkenbouwers. Want rek het begrip solidariteit maar flink op: het kent wel degelijk grenzen.
2020, 27 december, Kessel- Lo (België). Foto: Kristel Lamerichs (vocalcoachingleuven.com, mithe.be).
*Authentiek