Ik ben wat Vlaamsgezind. Hier, veilig, durf ik het zeggen. Ik plaats er wel de ‘wat’ tussenin. Dat geeft me de ruimte me eruit te lullen.

Laat mensen in hun waarde en ze eten uit je hand. Dat wist ook de topverkoopster.

Mijn dochters bewaken mijn voorkomen: geen spring-in-’t-veld-look en geen neus- en oorharen. Voor het overige mag ik gewoon hun ouwe zijn.

De floride psychotische Victor Goegebuer kreeg tegen zijn wil medicatie ingespoten. Hij vindt dit het beste wat hem ooit overkwam.

Mijn Afghaanse onderbuur maakt multiculturalisme waar. Gewoon, doordat hij het er nooit over heeft.

Wat stoer maakt moet eraan: de pook en de ronkende motor. Met de elektrische wagen is het flink accelereren, maar niemand die het hoort.