“Je ziet er uit als een schrijver.” “Je bedoelt zo’n mannetje dat onderweg is naar een hippe koffietent?” “Ja.” “Om er bij één koffie urenlang naar zijn MacBook Pro te gaan kijken.” “Ja.” “In de Bar Berlin of de Bar Stan of zo.” “Ja.” “Kostuumvest aan, een beetje een te strakke chino eronder, wat casual, niet àl te gedistingeerd maar toch stylish.” “Ja. Zo van: ‘Kijk mij, ik ben een schrijver.’”
Mijn dochter en ik zouden samen wat werken, ik had een computertas om. In de spiegel - voor vertrek loop ik altijd snel na wat voor soort man er naar buiten gaat - had ik inderdaad een lichtelijk nerderig typ gezien. Ik wist niet meteen een beter draagattribuut te bedenken. Een computer kan in een computertas. Met de mogelijkheid dat mensen op die manier, zoals mijn dochter, naar mij zouden kijken had ik geen rekening gehouden.
Mij op de straat begeven wordt plots lastig wanneer er wat te dragen valt. Om als man weg te komen met een plastiek zak in de hand moet je wel héél goede looks hebben.
Ik heb een prachtige kalfsleren manbag. Soms draag ik die in het buitenland. Tien jaar geleden droeg ik hem ook hier en stond hij mij stoer, een damesaccessoire met testosterongehalte zowaar. Door genderneutraal taalgebruik is het ongepast geworden over een ‘mannentas’ te spreken. Non-binairen hebben het daar lastig mee. De mannentas heet voortaan schoudertas. En wordt zo feitelijk weer een handtas.
Door die tas word ik misschien wel ongewild de hemel in geprezen voor mijn vermeende coming-out als bigender. Of als trigender, polygender dan wel pangender.
Mijn mannelijke tas, hij is het nog steeds, blijft de laatste jaren gewoon thuis. Of hoe ik door ongetwijfeld goedbedoeld maar grenzeloos en licht ontvlambaar discussiëren over verdraagzaamheid en al dan niet bedachte genderidentiteiten mijn onbekrompenheid weer voor even in die fameuze kast heb gestopt.
Ik heb ook de rugzak overwogen. Maar dat idee heb ik algauw losgelaten. Van een rugzak komt nooit seks. Tenslotte blijf ik toch een man.
Lees hier (De Morgen, enkel voor abonnees) het artikel dat als inspiratie diende voor deze blog: Deze vijf heren zijn niet bang om zich te kleden zoals ze willen: "De regels zijn veranderd, Theo"(De Morgen, 31 augustus 2018).
Of download het artikel hier als pdf.
De tas die ik draag is van het merk Greenburry (Vintage Original-collectie).