Kamerood sesteg. Fonske. Paep Thoon. Voor wie niet met neergeslagen blik door Leuven loopt zijn er wel meer bijzondere beelden te spotten.

De jongen hield de trappers stil. Vanachter zijn fietsstuur keek hij oma aan alsof ze in een Pokémon was veranderd.

Ik wandel tot aan de rand van de Middellandse Zee en vraag een oude man of het water koud is. Het antwoord dat ik krijg bevalt me.

Het lijkt onwaarschijnlijk dat deze man om religieuze reden het hoofd bedekt. Dit gaat over stijl. Hier ben ik! Zie mij graag!

Wie koopt dat nu, vraag ik me telkens weer af. Ongetwijfeld onterecht, wie ben ik om te oordelen zonder proeven.

Dankzij Monty Python's Flying Circus wist ik dat de hand van God elk moment met vermanende vinger doorheen het wolkendek kon priemen.

Met een dik boek trek ik in short en teenslippers naar mijn hangmat om deinend in te dommelen onder het gewicht van een dode Rus.

Net als baby’s en puppy’s verdragen puddingkoeken geen hoge temperaturen. Een halfuur kan al fataal zijn.

Onze buurman heeft een lading hout ontvangen en is al dagen aan het timmeren. Ik zie hem zagen en hameren aan een vreemde constructie.

Ik werd die zomer: Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza en speelde zoals het van de tong rolt, ongrijpbaar als een vallende zijden sjaal.