Je kan het moeilijk anders stellen: bij Lodde en Adèlle klopt de plaat helemaal. En dat zie je in de eerste plaats aan hun huis. Daar zijn er natuurlijk zovelen van.
Al van ver terug in de jaren tachtig is er geen hebbeding dat niet gekocht blijft. Bedenk het en ze hadden het ook toen al als een van de eersten: de draadloze telefoon, de kruimeldief, de microgolfoven … Geen eighties-hype die hen ontging. Alleen voor die nieuwe monokini ging Adèlle niet overstag. Dat was vast iets voor mensen die voor de leut aan seks doen. Vanzelfsprekend hebben Lodde en Adèlle een appartement in Spanje en wat ze daar deden en doen, daar heb ik natuurlijk het raden naar.
Ze zijn allebei al jaren op pensioen en de enige zoon al minstens twee decennia lang de deur uit. Maar dat heeft Lodde en Adèlle nooit belet mee te blijven evolueren. Ook in deze nieuwe levensfase werd verder fors geïnvesteerd in de toekomst: de veranda is beglaasd met H+++, de volautomatische zonnewering kwam erbij, hete nachten zijn met de nieuwe airco voorgoed voorbij en tegen de rolluiken zèg je sinds kort gewoon wat je wilt dat ze doen. De robotmaaier houdt intussen het gazon keurig en één keer per jaar haalt Lodde de bladblazer-op-benzine van stal, of er nu blaren liggen of niet.
Daar zijn ze beslist door benomen, door al dat hebben. Tussen het rusten en het oprecht genieten van al die luxe door wordt voor het overige vooral drie keer per dag rijkelijk gegeten. Zo malen ze zich doorheen de dag, met dat Goede Leven. Eigenlijk komt er nauwelijks iemand over de vloer bij Lodde en Adèlle. Maar dat is voor hen geen punt. In feite doen ze het allemaal dus alleen maar voor zichzelf. Is dat niet wat we allemaal eens wat vaker zouden moeten?
