Het verschil tussen een kind dat weet dat het schattig is en een kind dat dat niet weet is dat het eerste kind helemaal niet schattig is. Zo is het maar net met mooie dames.
Ik benijd mooie dames. Ik vind het niet eerlijk geregeld. Vooral dan tijdens de zomertijd vind ik Gods kaarten vals geschud. Mensen zoals ik ploeteren het hele jaar door om een beetje overeind te blijven. Dat lukt maar net, we doen het met het arsenaal dat er is, en dat is het hele jaar door hetzelfde. Mooie dames krijgen er vanaf de lente zowaar wat roeiriemen bij. Ze tonen het fraais dat ze aan hun hebben en ik tuin erin. In de herfst worden die riemen weer afgelegd en wordt de strijd weer wat minder oneerlijk.
Ik ben een schifter. Loopt een dame aan mij voorbij, dan kan ze erop rekenen dat ik een glimlach bij haar afdwing. Hoe mooier ze is, hoe meer ik daarvoor mijn best doe. Blijven mijn inspanningen onopgemerkt, dan hoeft ze alvast niet op verdere belangstelling van mijn kant te rekenen. Dat die aandacht misschien al van meet af aan eenzijdig was doet verder niet ter zake. Er is geen enkele reden die rechtvaardigt dat een vrouw mij zonder groeten voorbij zou mogen lopen. Ze heeft wellicht wat last van haar schoonheid.
Het is geen onverdeeld succes. Op slechts pakweg de helft van mijn avances - nu, ja - krijg ik positieve respons. Misschien ligt het aan mijn blik, is die net iets te wulps, hoewel ik daar aandacht voor heb. Ik vergeet bovendien weleens dat ik bijna vijftig jaar ben en er riskeer uit te komen als een dirty ol’ man.
Ik lees steeds maar hoe belangrijk vrouwen grappigheid vinden. Helaas is dat mij in een kruiselings treffen lastig aan te zien. Daarom zeg ik het hier: er valt met mij wat af te lachen!
