Je zou denken dat jonge moeders om halfacht zondagochtend aan het samsonseksen zijn. Alleszins niet de mama’s van De grootse familie, want op Radio2 werd druk van gedachten gewisseld. Geappt met de toehoorder, luisterbinding heet dat, het gevoel dat JIJ mee de inhoud van het programma bepaalt.
Bijvoorbeeld over de vraag wat JIJ nu eigenlijk verkiest: je cadeaus online kopen of toch maar in de winkel. De inzenders van de meest tot de verbeelding sprekende antwoorden bellen ze dan op: postbode Hendrika, die maar al te graag de middenstand van haar verdelingsgebied steunt versus Rosa, zwerend bij online en alleen al bij het openmaken van postpakketjes feestvreugde beleeft. Tegenwoordig hebben die luisteraars dus een naam, het scherpt dat wij-gevoel aan, van we kénnen elkaar in deze Grootste familie. Alleen rete-irritant voor wie er niks mee heeft.
Radio is uiteindelijk een prettig draadje naar de buitenwereld, daarin zit ‘m de magie, het is live. Helaas zet dat meteen ook de deur open naar ongebreidelde nonsens van medeluisteraars. Juist geluidsbehang vinden is lastig en bijwijlen confronterend. Je bént namelijk toch altijd een beetje het station waarnaar je luistert. En dat wordt helaas vooral ingegeven door hoe zenders hun publiek zien. In concreto betekent dat wie gewoon van een streepje pop houdt als een randdebiel wordt toegesproken. En hoe dichter bij Kerstmis hoe erger het wordt. Zondagavond, op zoek naar wat deugddoend luistervoer (in feite het onvolprezen Love, Sex & Drama dat klaarblijkelijk naar de donderdag verhuisde), meende ik toevalligerwijs op Ketnet te zijn beland: een persoon die klonk als een kinderlokker trachtte mij in verkleinwoorden warm te maken voor het vers ingeluidde JOE Christmas House. Mijn God en het is nog maar 12 december. Het is alweer snakken naar 2 januari.
Er is helaas weinig alternatief. Een schier niet-aflatend Spotify blijft toch maar een computer die nullen en enen uitbraakt. De ziel ontbreekt. Op uitzondering dan misschien van het jaarlijkse Spotify Wrapped-lijstje dat schaamteloos alle guilty pleasures aaneenrijgt. Of het moest de lokale radiozender zijn. Daar zit de échte jock, de gepassioneerde radiomaker. Hij valt alleen niet te verdragen. Eindeloosheid en amateurisme: het zijn dé tekens des tijds die me keuzemoe maken. Of moe tout court. In principe mag iedereen die zich met journalistiek wil bezighouden zichzelf een journalist noemen. Dat heet een onderdeel van de persvrijheid. Opleiding en ervaring zijn van geen tel. Hetzelfde geldt voor opiniemakers en columnisten. Het resulteert in een eeuwige stroom van informatie die 24/7 beschikbaar is en zich elke seconde nog eens ververst ook. Het fenomeen heet podcast: een bodemloos vat van geluid dat het begrip geruisloosheid met uitsterven bedreigt.
DIY maakt van de wereld geen betere plek. Iedereen kan en mag alles, zonder enige filter. Dat baart een mikmak van entertainment waarin niemand nog een thuis vindt. Er zou een grens moeten worden opgeworpen: die stelt dat alleen wat fysiek wordt gedrukt echt is. Een soort van virtuele prefrontale cortex die ons van spam en onzin spaart. En nog: alles wat vanaf nu de ether in gaat is betalend. Vanaf het moment dat het geld gaat kosten houdt de helft van de druktemakers hun grote klep. En iedereen krijgt een maximaal budget, anders kopen de kapitaalkrachtigen de pers natuurlijk gewoon uit. Een soort van antiwet: wat van een scherm wordt afgelezen telt niet.
Er zit niks anders op dan naar de kleine boekhandelaar te gaan. Naar De Slegte of Plato, het soort van laatste stille ruimtes, met zo’n depressieve figuur achter de toog. Rustig gaan snuffelen, bladeren, terugleggen en meestal met niets weer naar buiten gaan. Omdat het gros van wat er ligt is gemaakt door eigengereide BV’s die zwelgend in zelfmedelijden geld puren uit het zogenaamd schrijven van zogeheten boeken.
Ik ben even uitverteld. Het is goed geweest met al mijn meninkjes. Tot over enkele maanden.
Vindt u deze blog wel wat hebben? Geef hem onderaan een hartje!
Delen op Facebook of Twitter kan ook: klik op de knop linksonder en klaar. Wilt u graag reageren? Dat kan beneden op deze pagina (opgelet: uw reactie is zichtbaar).
2020, 27 december, Leuven (België). Foto: Kristel Lamerichs (vocalcoachingleuven/FB: @vocalcoachingleuven/IG:@vocalcoachingleuven).
Uitgelezen? TELKENS ALS JE NAAR ONS KOMT, mijn single, blijft voor u onverminderd beschikbaar op Spotify, op YouTube of te koop in de iTunes Store (99 cent).