De hoofdbril

Joost Elli
22 apr
3 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 23 apr

Luister de blog

Ik zie de laatste tijd overal rijpere mannen met een leesbril op hun kop. Het lijkt een vorm van forehead ornamentation. Eeuwenlang al wordt in sommige culturen het voorhoofd versierd met juwelen, symbolen of verf, als uitdrukking van status, spiritualiteit of schoonheid. Maar afgezien van de festivalcultuur (bandana’s en de glitters van Tomorrowland) of nu en dan op de catwalk was het tot voor kort hier toch weinig gangbaar.

Bij de hoofdbrildrager schijnt het om levenshouding te gaan. De hoofdbril hoort bij de middle-aged dad look, met het vale t-shirt, de kaki-vest, sneakers en gezichtsbeharing. Het gaat om de nonchalante stijlkeuze: ik ben modieus, maar dan ook weer niet te veel. Om de veruitwendiging van: ik ben relaxed, maar prepared. En ook: ik lees geen boeken maar ik zou het wel kunnen.

De hoofdbril is een accessoire en ik ben een koele minnaar van het herenaccessoire. Het geeft me een gevoel van image-building die nergens naartoe gaat. Er moet iets worden geaccentueerd alleen is niet duidelijk wat. Misschien moet het afleiden. Of is het camouflage. In dezelfde lijn: niet eens zo lang geleden werden mannen met een baard ervan verdacht twee gezichten te hebben.

Maar goed, de hoofdbril dus. Kwatongen beweren dat het bij de hoofdbril om een vervanging zou gaan van de man bun die nooit lukte. Of om vergeetachtigheid. Voor de goede orde: ik heb het hier niet over de permanente hoofdzonnebrildragers. Die verdienen een aparte bespiegeling. Er valt veel over te vertellen en het is bepaald niet fraai. Getuige ook het eindeloze aantal memes erover. “Any guy who wears sunglasses on his head is scum" vat ze een beetje samen. Sommige hoofdzonnebrildragers dragen hem zelfs op het achterhoofd!

Nu, spullen-voor-het-geval-dat meenemen is met name voor mannen een heikel dingetje. Sommige oplossingen ogen al snel fout. Ik ben zo’n type dat zijn broekzakken te vol propt. Nee, niet mijn portefeuille achterin. Je komt algauw bij een tas uit. Een manbag. Of zo’n lederen toilettasje. Of godbetert: een heuptas. En dat is dan toch ook weer een accessoire. De rugzak? Mmmm. De crossbodytas? Meer wat voor puisterige tienerjongens. En bij mezelf wordt dat algauw een bellybag. Een pasklaar antwoord is er niet. Er worden fora volgeschreven met allerhande tips. Zoals op Reddit: "Het gemakkelijkste voor een man is om gewoon een vrouw mee te nemen." Boomerhumor met een kern van waarheid.

Er zijn tal van manieren om de niet opgezette bril te dragen. Hij kan aan de kraag (eerder voor de stoerdere types) of in de borstzak. Er valt wat te zeggen voor de halsketting. Maar die is oubollig en breng ik toch vooral in verband met moeilijke mensen: de gepensioneerde buur of de bibliotheekvrijwilliger. In het verleden zijn pijnlijke pogingen gedaan het concept een modernere look te geven. Denk aan de klikbril, meestal dan nog in een opzichtige kleur. Een goedbedoelde poging een handicap zichtbaar te maken en zo acceptatie te bevorderen, maar die onbedoeld haast komisch wordt. Je ziet het ook bij schreeuwerige arm- en beenprotheses. Hoe dan ook, mannen met kettingen, ook al is het dan een brilkettinkje, blijven toch altijd een beetje aandoenlijk. De flip up (van die opstaande kleppen) was een fijne vondst, alleen komt niemand daar nog mee weg. Er bestaan ook handige broeksriemkokers, heel viriel, al doen die dan weer denken aan de gsm-tasjes voor de Nokia en mensen die altijd bereikbaar menen te moeten zijn. Het blijft dus behelpen. De oplossing is nog niet voor morgen.

Wat ik er ook van vind, de hoofdbrildrager schijnt op sympathie te kunnen rekenen. De bekendste exponent is wellicht Pascal Braeckman. De man die alles wordt vergeven. Iederéén houdt van Pascal. Maar wat niet is geweten is dat Marc Van Ranst hem jaren voor was. En zo is Van Ranst, de man om wiens pull-overs we zo hebben gelachen, plots een stijlicoon.

For the record: ik heb dadbod t-shirts besteld. Shapewear voor mannen! Ik ga er acht kilo lichter uitzien. Benieuwd wie de eerste is die het merkt. Een wonderbra voor de buik maar dan omgekeerd. Tenslotte maken toch de kleren de man. En in mijn geval is dat zeker zo.

Vindt u deze blog wel wat hebben? Geef hem onderaan een hartje!

Delen op Facebook of X kan ook: klik op de knop linksonder en klaar.

Wilt u graag reageren? Dat kan beneden op deze pagina (opgelet: uw reactie is zichtbaar).