Hoed u voor mannen met korte hemdsmouwen. Je kan nog beter te maken hebben met jongens van vijftig met een t-shirt met opdruk. In dat laatste geval gaat het denk ik om een soort van permanente kleine vergissing. Met korte hemdsmouwen is het anders: die hebben iets doordachts, iets van een karaktereigenschap.
Het was Margot die mij er jaren geleden op attendeerde. Dat korte hemdsmouwen eigenlijk nergens naar lijken. Het was de tijd dat ik ze zelf weleens droeg, in alle onschuld. Maar als Margot, zelfs al is het enigszins subtiel, laat merken dat ze het niet mooi vindt, dan luister je daar als man naar. Margot lijkt op Pocahontas. Je zou niet willen dat je zelfs maar een heel klein beetje in haar gratie daalt.
Toen ging het alleen nog maar over de lelijkheid. Na Margot zie ik dat er meer aan de hand is met die hemden-met-korte-mouwen. Ze hebben wat grote gemene delers, de dragers, met wie ik het al eens aan de stok had. Want dat is er meteen al een: er staat nog net niet ‘moeilijk mens’ op het voorhoofd getatoeëerd.
Op de afdeling waar ik hoofdverpleegkundige was droeg mijn superviserend geneesheer ze. Mijn directeur patiëntenzorg droeg ze. Mijn huisbaas, type kranige tachtiger, droeg ze. Mijn grootvader aan moeders kant droeg ze. Een gewezen buurman, een vroeggepensioneerde militair - een militair is nooit goed en een vroeggepensioneerde nooit makkelijk - die het niet kon hebben dat onze kat in zijn tuin poepte, droeg ze. ‘Ze’ want ze schenen allen een collectie te hebben. Evident, met dat soort van hemden-in-zak kan je om de zoveel tijd behoorlijke deals scoren in de afprijsbak.
Uit de korte mouw komt nooit een mooie arm tevoorschijn. Hoe jong ook, de arm is altijd bleek, ongespierd en bestaat uit perkamenthuid. Hij verraadt een voorkeur voor geestelijke arbeid en machtswellust. Onderaan zit de ijzeren hand.
Comments