Mijn dochters zijn half in de twintig. Daar valt eigenlijk niks meer over te ouderen. Desondanks poneer ik hen mijn meninkje, Joost Elli-style, lees de beschouwing van een gewaand eng denkend man, door sommigen graag weggezet als een rechts-conservatieveling, als ware het een scheldwoord — wat het voor die mensen, waaronder mijn meisjes, ook vaak is. Boeie.
Onlangs meldde, zo gaat dat dus, mijn oudste dat ze naar Den Haag trok, om een tatoeage. Handpoke, ik hoorde het nooit eerder. Ze is wijs en dat ze zou vermijden zich te laten prikken op een niet te bedekken plaats wist ik gelukkig wel. Het verhaal van het Sterrenmeisje, ze was toen nog erg jong, bleef haar bij.
Ik heb zo mijn idee over tatoeages. Ik vind ze ontzettend mooi tot archielelijk, maar dat is hier de kwestie niet: ik wil mijn dochter behoeden voor het maken van keuzes die haar slaagkansen in het leven verminderen. Dat is met het hebben van tatoeages namelijk het geval. Het klinkt anno ’22, waarin zowat iedereen een tattoo schijnt te hebben, opruiend, ik weet het, en meteen heb ik weer een paar vrienden minder.
Ik lijk dan wel oubollig, mij schuldig makend aan discriminatie op basis van uiterlijk (woord van de week: lookisme!), de waarheid, liefste dochter, is dat ik het niet verzin. Het is niet wat ìk ervan vind, het is een feit. En dan voel ik het als mijn vaderplicht daarover te vertellen. In het algemeen, wijst een internationale studie uit, helpen tatoeages je niet vooruit. Wel integendeel. Ik weet niet, beste lezer, hoe het met u zit, maar voor mij is dit bestaan al lastig genoeg, ik hoef er niet per se moeilijkheden bij.
Niet alleen relatiezoekers knappen weleens op tattoos af, ook bij bepaalde functies worden ze ongepast geacht. Een politieman met een sleeve tattoo neem ik moeilijk ernstig (niet geheel onterecht, zal hierna blijken) — word je door zo’n potsierlijke arm der wet staande gehouden heb je overigens niet het recht om een andere c.q. ernstigere agent te eisen (ik zocht het op).
Vooral bij ouderen kan een tatoeage gevoelig liggen. Een welgesteld bejaard paar praat wellicht liever niet over beleggingen met een man met een streepjescode in zijn hals. Dat is niet het probleem van dat ’stomme stel’, maar van de bankdirecteur die goede cijfers wil, en daar dus een man zet waarmee iedereen praat. Tot nader order tellen ouderlingen in onze maatschappij mee.
De associaties die met getatoeëerden worden gemaakt zijn niet min: nogal wat mensen zien een verband met meer risicogedrag, drugs en ze achten ze minder sociaal aangepast. Vrouwen met tattoos worden van promiscue gedrag verdacht, stevig drinken en in het algemeen minder aantrekkelijk bevonden. Begin er maar aan.
Nu vallen die studieresultaten wat te relativeren: ze dateren van 2010 en er is het subjectieve gevoel dat over tattoos wat ruimer wordt gedacht. Maar dan is er deze recentere proef, van het Nederlandse Kenniscentrum, dat een aantal ogenschijnlijke vooroordelen hardmaakt.
De onderzoeksvraag luidde: zijn mensen met een tatoeage minder intelligent dan mensen zonder een tatoeage? Bij wijze van eerste indicatie werden de 100 personen van het proefpanel per opleidingsniveau gesorteerd: van de universitairen had niemand een tatoeage, van de hbo’ers (onze hogescholen) 29%. Van de mbo’ers (ons tso) had 58% een tattoo en van de vmbo’ers (de in Vlaanderen bso) maar liefst 80%. Om maar te zeggen: dan héb je al minder kansen in het leven, doe je er nog eens een flink stuk vanaf.
Een bijzondere bijvraag was: worden mensen met een tattoo ook door anderen dommer bevonden? Het panel werd gevraagd het IQ in te schatten puur op basis van uiterlijk. De ene groep kreeg daarbij een foto van een verzorgde dame zonder tattoo, de andere van dezelfde dame met een bescheiden tatoeage op de schouder. De dame mét werd zowaar een heel schoolniveau lager ingeschat. Dus ja, mensen met een tattoo worden door anderen minder intelligent geacht. Het laatste wat de meeste mensen willen is voor dom worden versleten. En dat heb je dus op zijn minst deels zelf in de hand.
Maar natuurlijk heeft heel wat van wat hierboven staat te maken met perceptie. Helaas pindakaas legde een grondige IQ-test bij de panelleden tegelijkertijd pijnlijk bloot dat getatoeëerden wel degelijk gemiddeld minder intelligent zijn dan mensen zonder tatoeage (gemiddeld 106 respectievelijk 112 IQ). Het verklaart meteen waarom Georges-Louis Bouchez, de toppoliticus met de sleeve tattoo, nu en dan met zijn strapatsen flink irriteert: hij weet niet beter.
Noot: het heeft mijn dochter er niet van weerhouden naar Den Haag te gaan.
Vind je deze blog leuk? Geef hem onderaan een hartje! Delen op Facebook of Twitter kan ook: klik op de knop linksonder en klaar.
2022, 23 april, Nieuwrode (Blauwmolen Visvijver) (België). Foto: Glynis Kindermans.
Het fragment van Het instituut kijk je hier op NPO Start. Meer van Het Instituut op de website van De Kennis van Nu.
Het onderzoek Consumer perceptions of visible tattoos on service personnel is helaas niet volledige downloadbaar. In dit artikel op eersteendruk.nl wordt er wel kort op ingegaan.
Weten waar mijn dochter haar poke-tattoo haalde? Hier dus, in Den Haag, bij poke.evoke (IG: @poke.evoke).