The Daily Elli 69
Dé manier om vast te blijven zitten in je probleem is de schuld ervan bij de ander te leggen. (Ik heb het hier natuurlijk niet over extreem zwaar trauma). Meteen geef je de macht om er wat aan te doen mee weg.
Sommige vormen van psychotherapie maken een zoutpilaar van je: je kijkt terug naar het verleden, je jeugd en blijft die maar door elkaar woelen. Je kan daar eindeloos over blijven zeuren, de verschrikking, het onbegrip. Dan volgt de pertinente vraag: hou je er nu maar eens mee op? En ga je eens trachten wat te betekenen?
Durf therapie in vraag te stellen. Is het niet zo dat mensen die je nù kent, die je nu liefhebt, die om je heen zijn veel meer kunnen betekenen? Het draagt niks bij de schuld op de volwassenen uit onze jeugd te steken. Het is als roeren in een glas met zand: er komt modder van. Proberen te begrijpen levert veel meer op en de meeste ouders en volwassenen deden ook maar gewoon wat ze deden omdat ze dachten dat dit het beste was voor iedereen. Wat je nù met die gedachten doet heb je wèl in de hand: neem daar dus de verantwoordelijkheid over. Anderen alsmaar blijven beschuldigen is in feite het niet nemen van je verantwoordelijkheid.
Sophie De Schaepdrijver, Louise Hay
Vindt u dit stukje wel wat hebben? Geef het dan onderaan een hartje.
Delen op Facebook of X kan ook: klik op de knop linksonder en klaar. Zet er even #thedailyelli bij.
Wilt u graag reageren? Dat kan beneden op deze pagina (opgelet: uw reactie is zichtbaar).
Comments