Ik heb nog eens een musicalrol te pakken. Volgend jaar speel ik Mr. Hart, in 9 to 5. Ze zochten een knar, die niet hoeft te dansen, dus, dacht ik, waarom mijn kans niet wagen? “O, yes!” klonk het bij de andere auditanten, jonge vrouwen. “Die rol is jou op het lijf geschreven.” Mr. Hart is een seksist, een blaaskaak, een gore etter. Altijd goed om weten hoe je omgeving je ziet. Werk aan de winkel dus.
Aan tools geen gebrek. In de boekhandel bulkt het van de literatuur over mannelijkheid. De queeste naar de juiste viriliteit lijkt stilaan hét mannenprobleempje. Nieuw is het niet. Sommige titels gaan al langer mee: De kracht van echte mannen van David Deida bijvoorbeeld (een boek voor niet-gecastreerden, aldus een Amerikaanse recensie) en het omstreden Mannelijkheid, van de ultraconservatief Harvey Mansfield. Feministen lusten die laatste rauw. Nochtans maakt hij een goede bedenking: “Bij het praten over de eigenschappen van een geslacht lijkt het altijd om een soort van uit te roeien vijand te gaan. Sommigen zeggen dat mannelijkheid niet bestaat, anderen vinden het iets slechts. Ik zeg dat het bestaat, en dat het goed is én slecht.”
Je kan dat aanhoudende succes van die oudere werken natuurlijk ook zien als een teken. Stond er alleen handzaam advies in waren ze na één druk overbodig. Het gebeurt vaker: als het wollig genoeg is blijft psychologische prietpraat eeuwig verkoopbaar. Zoekers die ‘bezig zijn’ verwarren met ‘doen’ smullen ervan. Anders gezegd: de meeste mannengidsen zijn een maat voor niks. Ik begon aan nogal wat van die boeken: ze maakten me geen sikkepit wijzer. Bovendien gaan ze aan de belangrijkste kwestie voorbij: hoe ziet mannelijkheid er vandààg uit?
Die vraag beantwoordt een club die Aan de man brengen heet, een movement voor hopeloze heren. Waar verwarring is valt geld te rapen. Een bewéging dus, niet zo maar een gemeenschap. Het doet denken aan de Christelijke Vrouwengilden, honderd jaar geleden. Dat verbond beoogde evenwaardigheid van man en vrouw, een zelfstandig, onafhankelijk bestaan en de vrijheid alleen door het leven te mogen gaan. Zò erg kan het met het manzijn toch niet zijn gesteld, dat er corporaties moeten worden voor opgericht?
Bij Aan de man brengen gaat het dus over wat ‘mannelijkheid in deze tijd’ inhoudt. De bezielers “laten hun licht schijnen op de hedendaagse man met als doel deze te helpen met gezonde volwassen masculiniteit”. Daarbij trekken ze volop de kaart van de gebrekkige ouderband als oorzaak van zowat alles wat misgaat. Dat doen zogenaamde coaches wel meer. Het is makkelijk en cliënten horen het graag: de zondebok is gevonden en het ligt vooral niet aan henzelf. Daarentegen verwacht je toch net dat volwassenheid te maken heeft met verantwoordelijkheden nemen. Bijvoorbeeld dat je op een dag ophoudt met alle schuld van je gebrekkige leven in de schoenen van je ouders te schuiven. Wederom vergeefse moeite.
Interessanter wellicht is het om van vrouwen zelf te weten te komen welk soort man ze anno nu willen. Dan geeft snuisteren in het vrouwenboekenrek richting. En kom je tot geruststellende titels als Waarom sterke vrouwen verlangen naar een sterke man. Geen pannenkoek, geen metroman, zelfs geen spornoseksueel, neen, simpelweg een stérke man. Helaas blijkt ook hier een ongezond verlangen te zijn, gegroeid uit een gestoorde ouder-kindrelatie … Het boek ‘verklaart’ de oorsprong van gevoelens en beelden over het eigen vrouwzijn: hoe onafhankelijkheid, vrijheid en autonomie verborgen liggen in de band met de vader (vaderfiguur) en zelfs ook de moeder (moederfiguur).
Op zoek naar antwoorden is het bepaald niet deugdelijk rondhangen op vrouwensites. Ik was dan ook nooit bij een zelfhulpgroep voor mannen uitgekomen als ik die ene lezersbrief op de website van Wifty (de Women over 50) niet had gelezen.
“Waar blijft die ene man?,” schrijft de hopeloze Susanne. “Vrij van lasten, stevig gegrond, zaakjes op orde, leuk om te bewonderen, prettig om mee op stap te gaan, mee op intellectueel vlak, die mijn humor begrijpt, die ontzettend graag lacht, vrienden heeft, plezier in het leven, gul in vriendschap, en op ’t einde van de dag heel graag naast mij in bed rolt, zalig zoent …” Hier!
Dan volgt de ontnuchtering: “Tot nu passeerden twaalf dates. Stuk voor stuk waren het bijzondere contacten. Echter … nul relatiemateriaal. Een drietal bleef in de friendzone hangen.” Vervolgens praat ze als een ervaringsdeskundige: “Te vaak bots je op een situatie waarvan je zo hard aanvoelt dat de man totaal niet klaar is voor een (lat-)relatie. Heel wat mannen passeerden beter eerst langs een psycholoog, seksuoloog of therapeut.” Mij nagelden ze al voor mindere vermetelheden aan de schandpaal. En ze raast maar door: “Waarom smijt tachtig procent van de mannen zich op datingsites zonder zich vooraf af te vragen òf ze klaar zijn voor een relatie?” Wat een boosheid. Vast ooit iets met haar vader. Om diep ontgoocheld te eindigen met: “Hoeveel kostbare uren ben ik kwijt omdat ik te vaak ‘therapeute’ moest spelen?” Wel, lieve Susanne: vraag dàt ook maar eens aan die drie verliefde mannen die je naar de friendzone hebt verbannen.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ik mijn dochters niet al te veel heb beschadigd.
Vind je deze blog wel wat hebben? Geef hem onderaan een hartje! Delen op Facebook of Twitter kan ook: klik op de knop linksonder en klaar.
2022, 4 juli, Leuven (Dirk Boutslaan, Dijleterrassen, standbeeld Fiere Margriet) (België). Foto: Bart Cloots.
Lees de de volledige brief van Susanne (titel: Wat is er toch aan de hand met MANNEN op datingsites?! 6 op de 10 is niet klaar voor een relatie. Of ze zijn getrouwd of ‘virtueel gescheiden’ of ze zoeken een therapeut in plaats van een lief.) op Wifty.be (rechtstreekse link).
De kracht van echte mannen (Over relaties, seksualiteit en liefde) (David Deida)
Mannelijkheid van Harvey C. Mansfield is momenteel in het Nederlands uit druk (in het Engels wel nog min of meer vlot vindbaar)
Waarom sterke vrouwen verlangen naar een sterke man (Maja Storch)
Meer over Wifty op Wifty.be (FB/IG/Twitter: @wiftyforwifties/@we_are_wifty/@WeAreWifty). En kijk ook eens op clubw.be, midlifekick.be en notsohappysingle.
Meer over de beweging Aan de man brengen op Aandemanbrengen.com, op Facebook (@aandemanbrengen) en (vooral) op Instagram (@aandemanbrengen). Ze hebben ook een podcast (op alle grote platformen te beluisteren).