Te koop in de iTunes Store, bij 7 Digital en op Amazon Music.
Streamt op Spotify, Apple Music, YouTube Music, YouTube, Deezer, Amazon Music, 7 Digital, TIDAL en MonkingMe.
Bob Ross is hot. In 1982 al en nog steeds. De Amerikaanse excentrieke kunstschilder met het opmerkelijke afrokapsel en de zoetgevooisde stem maakte elf seizoenen lang een televisiecursus die niet alleen in zijn thuisland een gigantisch succes werd, maar ook ver daarbuiten. Alleen al in de VS zenden nog altijd honderden televisiezenders zijn The Joy of Painting op regelmatige basis uit. Op het videoplatform Twitch streamt wekelijks een Bob Ross-weekendmarathon.
Over de schoonheid van zijn schilderijen kan worden gediscussieerd; Maar dat Bob Ross een innemende figuur is, daar is zowat iedereen het over eens. Een hardnekkig gerucht wil dat de meeste mensen dan ook vooral voor hem naar zijn programma kijken en dus niet zozeer om te willen leren schilderen.
Het internet bulkt van de hommages en de parodieën (een aantal ervan zijn verzameld op Bobross.com) en het was vooral een kwestie van tijd vooraleer ik er zelf een ging maken. Maar dan wel eentje waarin Bob de hoofdrol moet delen met muziek. De song combineert het suggestieve zwoele partygeluid van Daytona Beach (Ross’ geboorteplaats) met Jamaicaanse ritmiek, met name de snaren, en Cubaanse conga’s die vooral moeten dienen om zijn begeesterende stemgeluid te ondersteunen. De hymne opent en eindigt met twee van Bob Ross’ meest iconische quotes. Daardoorheen zitten enkele van die typische geluiden uit The Joy of Painting, zoals de klank van een kwast op het canvas of van een schildersmes op het palet. Anders gezegd: pure erotiek.
