Kessel-Lo, 10 december 2020
Beste Joost
Op een dag zien we mekaar weer op onze respectieve begrafenissen, en dan kunnen we bijpraten …
Dat leek me een leuke binnenkomer voor onze Kozijn-met-pruimen correspondentie. Het slaat natuurlijk nergens op. Er zijn tal van permutaties (1) mogelijk, jij naar mijn, ik bij jouw, geen van beide bij mekaar – ik vergeet er ongetwijfeld nog een paar, maar beiden in levenden lijve aanwezig op mekaars begrafenis, dat lijkt niet tot de mogelijkheden te behoren (verbeter me gerust als ik iets over het hoofd zie).
En toch, de gedachte erachter is niet zonder betekenis. Contact met oude bekenden wordt vaak uitgesteld. Het is een vanzelfsprekendheid die er geen is. Weerzien lijkt met het ouder worden steeds vaker samen te vallen met momenten waar we liever niet te veel aan denken, zoals dus de eerder vernoemde begrafenis, een ziekenhuisbezoek, of een onverwachte ontmoeting op een AA-meeting waar we na een (te)gevuld leven samen stoemelings belanden (ik zeg maar wat, ik wil hier geenszins iets insinueren).
Onze wandeling in de bosrijke rand tussen Kessel-Lo en Linden was dan ook een aangename verrassing. Neen, we hebben er geen politieke, culturele of levensbeschouwelijke paradigma’s (2) besproken. Maar we hebben mekaar weer wat inspiratie en gemoedelijkheid geschonken. Dat is ook niet onbelangrijk in deze mistroostige tijd.
Was het bij momenten nostalgisch? Ongetwijfeld. Er was de veertig jaar oude fritgeur en melk uit de Aldi, er waren De Collega’s en de obligatoire opsomming van gemiste kansen. Toch zou het onjuist zijn te stellen dat we tijdens onze wandeling enkel met ons hoofd in het verleden dwaalden. Zo wees je me op het belang van #’s. Blijkbaar is dat vandaag de manier om aandacht te trekken. Wij deden dat vroeger door een rondje te geven aan de toog. (OK Boomer).
Er werd halverwege onze rewilding de voorzichtige hoop uitgesproken dat er nog respectvol geluk en voldoening was weggelegd voor ouder wordende witte hetero mannen. Dat vooropgestelde geluk heet zelf gezond te zijn, zolang de dosering maar klopt en al te veel opwinding vermeden wordt. Er is nu eenmaal een moment waarop afscheid moet worden genomen van impulsiviteit en uitspatting. Als je het mij vraagt, (geen idee wie het ooit als eerste opmerkte) maar youth is inderdaad wasted on the young. Een ontwerpfout waarmee we moeten leren leven. Het is niet anders.
Moest er zich dus iets unheimlich voordoen dat een gezonde afgemeten dosis geluk en voldoening zou kunnen verstoren – zoals, ik zeg maar wat: de gedachte op latere leeftijd een liefdesbaby te maken met een jonge deerne – dan zou dit gedrag op de meest stellige wijze moeten worden afgekeurd. Ik maak je hier dan ook de ferme belofte je daar op te wijzen, moest je ooit in de verleiding komen dat soort avontuur op te zoeken. #interventie #vasectomie #koopeengoudvis #bingoavond
Ik wens je gedoseerd geluk,
Je kozijn
Koen
(1) ik neem me voor af en toe een moeilijk woord te gebruiken om onze briefgesprekken een zeker cachet(*) te geven. Als het gebruikte woord alsnog niet blijkt te kloppen met de beoogde betekenis, hoop ik dat je me dat wil vergeven en enkel de intentie tot stijlvol communiceren per brief onthoudt.
(*) cachet is een duur woord voor aanzien, status. – (2) zie (1)
