Echt rustig wordt het in mijn buurt nooit. Nu weer heerst er commotie over de gesloten bakker, vanwege corona. Ongetwijfeld weet iemand meer, maar dat is niet de kwestie: het is de pistoletverkoop die ernstig is verstoord.
Verderop is een delicatessenzaak, eentje met zo’n vage vijfsterren Quality-plak. Net als de bakker boert die in het weekend goed. Maar, verwar de klandizie beider winkels niet: het zijn twee werelden.
Ik kén het zaterdags patroon, van wanneer ik thuiskom, van mijn nachtdienst. Het is dan tien over zeven, de eerste kopers dagen op. Bij de bakker, op de hoek, begint de file. De geplogenheden zijn helder, ieder logisch denkende geest weet hoe de rij zich vormt.
Bij de vijfsterrenzaak, een rijtjeshuis, ligt dat moeilijker. Denk aan het soort supermarktkassa’s, in het verlengde van de kop van twee rayons: er wordt, aan het zicht onttrokken, van beider kanten ingestroomd, iemand maakte een keuze, en de vraag is dan: wie was er eerst?
Er zijn twee vaste culi’s. Enerzijds de heer in de grote Audi, die aan de overkant parkeert, de Atlantikwall, vanwaaruit hij elke aanval onmiddellijk af kan slaan. Hij blijft zitten en houdt de standlichten aan: ‘Hier ben ik’. Onlangs pas kreeg ik hem te zien, hij zag eruit zoals verwacht, met het onvermijdelijke puffer jacket. Zijn compagnon de route draagt een rode anorak, altijd, wellicht The North Face. Daagt die op, dan stapt de man met de wagen uit en eist zo zijn vaste tweede plaats op. Zo gaat het, in normale omstandigheden, week in, week uit.
De traiteur zag afgelopen zaterdag zijn kans schoon bakkerswaar te verkopen. De een zijn corona is de ander zijn brood, zoiets. Slechts een handvol pistoletliefhebbers waagden de overstap. Dat volstond het groepsevenwicht van de fijnproevers uit balans te brengen. In de groepsdynamica hebben ze het over een verstoring van de homeostase.
Het bakkerscliënteel kent rang noch stand. Bij de delicatessenboer komen, met name op zaterdag, alleen gegoeden. Dat zie je aan hun leren autozetels.
Nu stond er als eerste een sjofele bakkersklant. Ik ken de dame: ze is tenger, in een hoek van 45 graden gebouwd en draagt al jaren dezelfde donkerblauwe eimpermejabel. Ze frunnikt meestal met haar zakdoek, een ogenschijnlijk hard bolletje.
De heer in de Audi zat ongewoon laat nog in zijn wagen, de man met de North Face-jas zag ik niet. Twee auto’s reden bij aan, de dame bleef toch alleen staan. Geen file. Pas toen ze om halfacht werd binnengehaald kon de routine zich hernemen. Daar was de man met de North Face-jas, de Audi-man sloot aan.
Kopen in de betere zaak is goed voor het ego. Daar hoort zo’n sukkel niet bij. Dat de bakker maar snel weer opengaat. Hou dat geciviliseerde volkje in de gaten, dat zweert bij de de poelier, de keurslager, de fromager, chocolatier, patissier. Het is meedogenloos.
Foto: