Kindliefde
- Joost Elli
- 16 sep
- 3 minuten om te lezen
Luister de blog
Wat is er mooier dan blauwe kinderogen/Wat is er mooier dan de kijkers van een kind/’t Zijn twee kralen die nog niemand hebben bedrogen/’t Is een rijkdom die je bij goud toch nimmer vindt. Dat, beste mensen, zong in 1976 een man die zich met een valse baard vermomde als Vader Abraham.
Elkaar aanraken verandert. De omhelzing en de zoen zijn hoogst gereserveerd; de sprekende handdruk (flets of juist stevig) is veranderd in een vuistje – alleen al de verkleining doet kokhalzen. Elkaar aanraken is niet zonder risico. ‘Ongewenste aanrakingen’, zoals die zich bij het mensenras wel eens voordoen, zijn niet gewoon vervelend of onbehaaglijk. Ze zijn ‘grensoverschrijdend’. Van de huidhonger — meteen een van de lelijkste woorden aller tijden — uit de coronaperiode schiet niks over.
Nochtans hebben de meeste aanrakers – noem het lichamelijk ingestelde types, de zogeheten ‘high-contact’-personen in de literatuur – geen kwade bedoelingen. Er zitten geen verdere intenties achter. Iedereen die af en toe iemand aanraakt handtastelijk noemen is onheus. Niettemin kan een aanraking ongemakkelijk voelen. En ‘dat is helemaal oké’ (zo heet dat vandaag). Dan is het zaak de ander daar op te wijzen. Meestal houdt het aanraken dan vanzelf op, vaak zelfs met enige gêne. Het zijn degenen die daar dan niet meteen mee stoppen, die de boel verzieken. Een minderheid van de mannen, die het overgrote fatsoenlijke deel het leven zuur maakt.. Het gros heeft gewoon manieren en houdt zich ook zonder pepperspray koest. #destraatisvanjullie
In dezelfde sfeer situeert zich het bemoeilijkte omgaan met kinderen. Dat werd als man een haast onaangename kwestie van op eieren lopen, de tong zeven keer in de mond ronddraaien en vooral handen thuis houden. Een handvol perverselingen maakt het voor een meerderheid van normaal ontwikkelde heren schier onmogelijk publiekelijk liefde en genegenheid voor kinderen te tonen. Ze ontnemen ons (tot iemand het tegendeel beweert reken ik mij bij die laatste groep) van de puurste schoonheid. Dàt op zich stellen, in die bewoordingen, is voor sommigen al aanstootgevend. Of sterker: het maakt verdacht. “Het is prachtig om naar ze te kijken,” zei ik eens tegen een mama. Haar zoontjes kliederden met verf, in hun slip. Gelukkig kon ze het hebben. En deelde ze simpelweg wat ik bedoelde. Het ìs ook gewoon wat de meeste mensen mooi om te zien vinden. Uit mijn mannenmond klinkt het vandaag vies.
Merkwaardig hoe we vrijwel alle diersoorten spontaan aaien, behalve de onze. Alsof we onze intuïtie kwijtraken: iedere aanraking wordt een avance gevonden en elke blik is geil. Wie gaf ons die overgevoeligheid eigenlijk in? Waarom worden mensen soms zo snel aangeklaagd? Hoe komt het dat een kind een onprettigheid meteen als iets zwaars ervaart? Wie wakkert die achterdocht aan? En hoe ontstaat die paranoia, ten koste van een open gesprek? Ik verneem van mensen die met kinderen werken dat ze niet langer alleen met hen in een ruimte willen zijn. Ik hoorde van een leerkracht dat hij niet langer mee op schoolklassen wenst te gaan. “Het is mijn grootste nachtmerrie dat ze mij wat zouden aanwrijven,” zei hij. Terecht, want wil je iemands leven ruïneren, verdenk hem dan publiekelijk van pedofiele neigingen. Het valt nooit meer terug te draaien. We moeten er alleen wel op letten dat er nog mensen overblijven die met kinderen willen werken …
Ik ben op mijn hoede in de buurt van een speeltuin, in het zwembad, in het cafetaria van de sporthal bij het raam … Mopjes maken met kinderen die ik niet ken, ernaar zwaaien … het wekt kennelijk argwaan. Wat een vreugdebron wordt mij hier ontnomen, zeg! Wanneer vroeger een kind op de grond viel, nam ik het weleens op schoot. Zo van: 'Wat is er, vriend? Waar heb je je pijn gedaan? Hier, ik geef er een kusje op. Hop, voorbij, ga maar weer spelen!' Ik zou het nu nooit meer doen. Het is nochtans wat zo’n jongen nu en dan het hardst nodig heeft: behandeld worden als een kind.
Vindt u deze blog wel wat hebben? Geef hem onderaan een hartje!
Delen op Facebook of X kan ook: klik op de knop linksonder en klaar.
Wilt u graag reageren? Dat kan beneden op deze pagina (opgelet: uw reactie is zichtbaar).

2025, 13 september, Leuven (Monseigneur Ladeuzeplein, Leuven Kermis ) (België). Foto: Bart Cloots. Attractie: Caraïbes Folies II.
Luister naar Kinderogen van Vader Abraham op Spotify of op Apple Music.
Opmerkingen