Gaybrapad
Laatst nam ik een oude tante nog eens de stad mee in, op wandeling. Het oogt niet sexy, dat weet ik, ik zou zomaar een man kunnen zijn die nooit bij zijn moeder wegraakte. Ik negeer die gedachte stoer en ga door met een goed mens trachten te zijn.
Ze doorstond wat gezondheidsperikelen, een nieuwe allergie of een voedselintolerantie, en daardoor was het een jaar of twee geleden dat ze het stadshart zag. Ze viel van de ene verbazing in de andere, er scheen veel veranderd te zijn: vanzelfsprekendheden voor mij, schenen voor haar volslagen nieuw. Als oefening in verwonderen kon het tellen.
“Wat een vrolijke strepen hebben ze hier geverfd!”, gilde ze uit. Ze kwakkelde op een regenboogpad. Dat op straat uitleggen aan een hardhorige hoogbejaarde werd lastig. Het is, inzake dit soort thema’s, al met goede verstaanders op eieren lopen. Misschien schoffeerde ze reeds een passant, door het feit dat ze niet eens van het bestaan van regenboogpaden afwist.
“Dat zijn helemaal geen vrolijke strepen!” Ik zette de toon van het gesprek meteen juist. “Dat zijn juist heel ernstige strepen! Het is een regenboogpad, zoals de vlag, van de LGBTQQIP2SAA-gemeenschap!” Ik trachtte het eenvoudig te houden. “LGBTQIAP!” De verheldering kwam niet. “LGBTI.”
“Spreek eens Vlaams!” Het Nederlands is haar genegen, ze maakte de Leuvense taalstrijd mee.
“LHBT: lesbisch, homoseksueel, biseksueel en transgender.” Ik trachtte, onbedoeld discriminerend, verder te vereenvoudigen.
“Is dat iets van de homofielen?” Omdat ze hardhorig is ze geneigd luid te praten. We stonden gelukkig voor een gesloten Jeeskesboom, hoewel de kans dat in dàt volkscafé iemand zich aan haar uitspraken zou hebben gestoord eerder klein is. Ik maande haar aan wat stiller te zijn.
“Onder anderen,” corrigeerde ik.
“Van de homofielen en de lesbischen dus. Zoals onze Jan?”, vroeg ze. (mijn broer) “En ons Floor?” (mijn dochter).
“Ah ja.”
“En waarom vragen die om een zebrapad?”
“Jan en Floor vroegen helemaal niet om een zebrapad. Jan zijn man ook niet. Marie van Floor evenmin. Ineens lag het er. Iets met de gay pride.”
“Wat is er nu ineens mis met een gewoon zebrapad?”
“Alles. Zwart met witte strepen zijn de kleuren van de Straight Pride-vlag. Gelukkig heeft niemand dat door, zie dat er een optocht van komt. Die wil ik echt niet zien. Dat is pas zieke boel.”
2021, 9 april, Leuven (Jeeskesboom) (België). Foto: Bart Cloots.
Lees hier meer over het regenboogpad.
Lees hier over de straight pride.
Update: Lees het artikel Gemeente weigert homokoppel te erkennen als vaders, maar vraagt hen wel om ‘gaybrapad’ in te huldigen: “Hoe hypocriet kan je zijn?” (Het Nieuwsblad, 14/05/2021).
Link