De schrijvende post-adolescente vrouw lijdt. Maakt ze geluid, verraadt het haar frêle stemmetje. Met succes. Dat laatste is tenminste wat men ons wil doen geloven.
Nieuw is het niet. Jaren geleden al hoorde ik op de radio voor het eerst Roos Rebergen alias Roosbeef. “Arm meisje,” dacht ik. “Je bent nog verwarder dan ik.” Sindsdien houdt het niet meer op.
Over zijn kwaliteiten als muzikant twistten we nooit, maar met dat geneuzel van Frank Boeijen was het anders: is het nu goed of slecht wauwelen wanneer een boodschap onverstaanbaar de mist ingaat? Een tv-concert van Eefje de Visser, ik gaf haar een kans, bracht mij bij die vraag terug. Ik zocht tevergeefs naar ondertitels en haakte na een halve song af. Het was me een raadsel hoe iedereen in die zaal haar scheen te verstaan, erdoor zelfs werd geënthousiasmeerd.
Eef stopt met lofbetuigingen tellen. Jan Delvaux legt nauwelijks wat anders op. Het muziekblad Oor rankt Bitterzoet bovenaan in haar Eindlijst, een zwaargewicht onder de jaarbalansen. Ik eis van mezelf dus wat meer openheid. Voor Eef en haar klonen. Want Radio1, die keurzender, maakt ze onontkoombaar. Ik mag het niet aan mijn leeftijd wijten. Het zijn jonge ouderlingen zoals ik, geoefende druiloren, die ze heet aanbevelen.
Het valt niet mee. De zorgverlener in mij komt steeds naar boven. Ik wil helpen, draai de radio hulpeloos uit. Zet ik hem weer aan, dan is het gejammer er nog. Indoctrinerend. "Ze zùllen het goed vinden," denken ze bij de radio.
Onkunde legt het bittere weeklagen niet uit. Die meiden hebben namelijk fantastische stemmen. Eefje die Australia van The Shins zìngt, Roosbeef die Lucinda Williams covert, Maaike Ouboter Coldplays Fix You, ze doen het ronduit briljant. Maar verlies ze even uit het oog en ze verheffen blèren tot de kunst. Iemand knijpt blijkbaar constant in hun zieltje. En de lijst lijkt eindeloos: Aafke Romeijn, Froukje … uit het niets en ongevraagd duiken ze op. Met als gemene deler het geluid van onverdoofd slachten.
Songsmederij is een vak, vertel mij wat. Deze gekwetste vogeltjes beheersen het niet. Een connaisseur heeft met die toptalenten goud in handen. Maar ze weten ‘zelf wel het beste wat ze willen'. Eigengereidheid heet zoiets. Nog een man ook, die het zegt! Haal er anders de kledingpolitie bij! Goed is geen kwaliteitslabel, als het maar vernieuwend is.
Het maakt hun toestand zorgwekkend en complex. Getormenteerde zielen als Billie Holiday of Janis Joplin pakten het met drank en drugs meteen goed aan. Deze dames hebben nog een lange, eenzame weg te gaan, met zelfkastijding als beroep. Zijdelings moedigen stiekem opgewonden schaduwkunstenaars verkneukelend aan.
“En-vrag-niet-nar-de-wech, wan-iederee-is-de-wech-kwij." Frank Boeijen blijkt een visionair prevelaar. Voor zover goed begrepen. En nu is het wachten tot mij misogynie wordt verweten.
Foto: Floor Elli.
Eefje de Visser in Winteruur (Canvas) bekijk je hier.
Roosbeef covert Lucinda Williams' Blue in De Wereld Draait Door.
Maaike Oubouter brengt haar eigen versie van Fix You (Colplay) hier bij Gijs 2.0.
Comments