Wat vooraf ging: afgelopen week smeekte ik mijn neef Koen om dringend taaladvies. Ik vroeg me af waar het zou eindigen wanneer we voor iedere non-conformistische genderidentiteit een andere letter zouden bedenken in de plaats van de nu gangbare letter X. Deze brief lees je hier.
Kessel-Lo, 7 november 2021
Beste X
Dat je mij om raad vraagt over zo’n urgent onderwerp als gender, stemt me vrolijk (of gay, zoals de Engelanders zeggen). Het is altijd weer fijn om wijsheid toegedicht te krijgen, ook al vrees ik dat je vertrouwen in mijn begripsvermogen aangaande het gender- en identiteitsdebat misplaatst is.
Nu zal je waarschijnlijk denken, hoe kan iemand die naar de freejazz van Ornette Coleman luistert of Ulysses van James Joyce op zijn nachtkasje heeft liggen (én erin leest), afgeschrikt worden door zoiets triviaal als complexiteit.
Ik vermoed dan ook dat de ene complexiteit, niet de andere is. Bij jazz en literatuur is er een vertrouwdheid waardoor ik altijd wel een aanknopingspunt vind. Bij gender en identiteit … tja. Wat ik eigenlijk zeggen wil, X, is dat mijn advies in deze waarschijnlijk niet veel zoden aan de dyke zal brengen. Ik krijg er mijn hoofd niet rond. Het is nog amper te volgen. In vergelijking klinkt Ornette Coleman als een Bart Peeters op Xanax en leest James Joyce als een Delphine Lecompte na een kopje kamillethee. Ik durf me er amper over uitspreken. En ja, ik geef toe, ik ben op mijn hoede. Een verkeerd woord is snel gesproken, een medemens snel gekwetst, zelfs wanneer de enige betrachting een oprechte schaterlach is. – We weten allebei dat ik wel eens uit de bocht durf te gaan als mijn gedachtentrein het van me over neemt. – De zelfcensuur kruipt langzaam tussen mijn plooien, ik voel het. Sommigen schrijven me denkbeelden toe uit de tijd van de Flint*stones en zullen die zelfcensuur als een verbetering zien. Wie weet hebben ze wel gelijk?
Genoeg geleuterd. Je vroeg om advies en ik wil niet als een mietje overkomen; ik doe een poging. Laten we onszelf een aantal voorwaarden opleggen:
De oplossing moet samenbrengen, niet verder polariseren, ze moet kostenefficiënt zijn en niet exhaustief (neen, X, dat laatste is niet nog maar eens een nieuwe genderidentiteit, het wil gewoon zeggen dat ongeacht wat de toekomst brengt aan geslachten, seksuele oriëntaties en genderidentiteiten, de afkorting overeind blijft).
Mijn voorstel is, schrap die ganse alfabetsoep met uitzondering van M/V en zet MV op de ID-kaart voor iedereen die zich niet met M of V kan verzoenen … Ik begrijp dat enige verduidelijking op zijn plaats is.
MV staat voor datgene wat we zonder onderscheid met mekaar gemeen hebben: Menselijk Vervoermiddel. Met andere woorden een lichaam dat ons van geboorte tot dood brengt met daarin een bestuurder die de weg niet weet.
Hopend je hiermee voldoende te hebben geïnformeerd
Je cisgender kozijn,
Koen
of zoals ze in Leuvens zeggen ciska plutaar
De vorige brief nog niet gelezen? Dat doe je hier.
Vind je deze blog leuk? Geef hem onderaan een hartje!
Deze blog delen op Facebook of Twitter? Klik op de knop linksonder en klaar. Een comment op de sociale media toevoegen is ook altijd leuk.
2021, 4 november, Leuven (Monseigneur Ladeuzeplein) (België). Foto: Bart Cloots.